Ravničarski predeli Srbije

Vojvodina je izrazito ravnicarski kraj nastao posle oticanja Panonskog mora (zahvata jugoistocni deo prostrane Panonske nizije), ali njen pejzaz nije monoton. Jednolicnost ravnice razbijaju reke, kanali, pescare, lesne zaravni, razliciti usevi i druga vegetacija, gusto rasporedjena usorena naselja, a dve planine, cije visine jedva prelaze gornju granicu bregova, daju poseban izgled jugoistocnom Banatu (Vrsacke planine) i severnom delu Srema (Fruška gora). Guduricki vrh (641 m) najvisi je vrh na Vrsackim planinama, a Crveni čot (539 m) na Fruškoj gori.


Vojvodjanska ravnica spusta se u vidu stepenastih povrsina do reka. Tokom milenijuma vetar je nanosio prasinu i tako je veliki deo Vojvodine prekriven debelim lesnim naslagama. Na mnogim mestima izdvajaju se u ravnicarskom pejzazu lesne zaravni, od kojih su vece Titelski breg i Telecka u Backoj i one oko Banatskog peska i Fruske gore.
Peskom, koji i sada nose vetrovi, prekrivene su pescare. Banatski pesak (Deliblatska pescara) u juznom Banatu zahvata povrsinu od oko 300 kvadratnih kilometara, dok je Suboticka pescara manja, a pruza se severno od Subotice i prema istoku do Tise. Lesne terase nize su od zaravni. One cine stepenicu koja opkoljava zaravni, a nastale su nanosima vetrova ili naplavinom reka. Aluvijalne ravni, poznatije kao ritovi, u kojima su reke usekle svoja siroka i plitka korita, nize su desetak metara od lesnih terasa - njihova nadmorska visina je od 66 do 85 metara.

Banja Koviljača se nalazi u zapadnoj Srbiji na nadmorskoj visini od 128m, u regionu koji se naziva Podrinje po reci Drini koja kroz njega protiče. Priroda ovog regiona je bogata i raznovrsna. Tome doprinose Jadar, Lešnica, Račevina, Azbukovica i velika prostranstva severoistočne Bosne. Kroz mozaik srednje visokih planina (Gučevo, Boranja, Sokolske planine, Cer), ka prostranim ravnicama Mačvi i Semberiji, teče bistra i krivudava Drina.

Nedaleko od reke, u podnožju šumovitog Gučeva (779m, po istraživanjima planina sa najčistijim vazduhom na našim prostorima zbog velike koncentracije kiseonika u vazduhu koji proizvodi bukova šuma kojom je planina Gučevo bogata) uz magistralni put Zvornik-Loznica, nalazi se Banja Koviljača, banja pod legendarnim Koviljkinim Gradom, čiji se tragovi i danas zapažaju. Na Podrinje se ka severu nastavljaju brdoviti Jadar, blago zatalasana Pocerina i plodna i zaravnjena Mačva. Lokaciju Banje KoviljačeDrina, koja se kod Malog Zvornika davno mogla prebroditi, Gučevo, šumovita planina koja je bila sklonište od neprijatelja, ravnica koja je omogućavala prehranu stanovništa i termomineralna voda koja je služila i koja i danas služi isceljenju bolesti. Klima je umereno kontinentalna.

Ono po čemu je ovaj kraj poznat su nošnje, običaji, folklor i kultura ljudi. U gružanskom kraju je posebno razvijen seoski turizam. Posetioci imaju mogućnost da se iz razonode uključe u poljske radove, pripremu zimnice i da obavljaju druge lakše poslove. U donjem toku reke Gruže nalazi se Gružansko jezero poznato po svom prostranstvu, brojnim vrstama riba i pristupačnim obalama. Prilikom posete Gruži turisti mogu da obiđu malo staro selo Borač. Borač se nalazi na 10-ak km od Gruže na zapadnoj obali istoimene reke. Borački krš, skupina šiljatih stena koje se naglo dižu iz blago zatalasanog reljefa je ono što ovaj kraj čini posebnim. Ako budete imali sreće možda pogledom uhvatite nekog od orlova koji često nadleću predeo.

Šumadija i Pomoravlje su turistički region u koji smo smestili gradove uz reku Moravu. Kragujevac kao najveći privredni i univerzitetski centar regije, Smederevo, Arandjelovac, Gornji Milanovac, Topola, Valjevo, Kruševac... Brojni istorijski spomenici, banje, manastiri, vinski podrumi nude bogatu turističku ponuda za mnogobrojne jednodnevne ili vikend izlete. Bukovička banja, banja Vrujci kao i seoski turizam u skoro svim opštinama pružaju brojne mogućnosti i za duži boravak uz poznato šumadijsko gostoprimstvo.